Kobieta stworzona z kości prącia (bakulum), a nie żebra?
Kobieta stworzona z kości prącia (bakulum), a nie żebra? To kolejna ciekawostka, do jakiej dotarłem, studiując literaturę na temat intymnego życia zwierząt. Wszak ludzie to też zwierzęta!
Dwóch badaczy, jeden będący specjalistą od Biblii, drugi biolog, zasugerowali, że nie o żebro chodzi, a o bakulum. Prawie wszystkie ssaki, w tym naczelne, czyli nasi najbliżsi krewni, je posiadają. Jedna z hipotez sugeruje, że ludzie utracili ją, ponieważ długość erekcji była szczerą informacją o jakości danego samca. Aby utrzymywała się dostarczenie długo, niezwykle ważna jest odpowiednia kondycja, a w szczególności brak problemów z ciśnieniem krwi. Sugeruje się, że mógł to być istotny czynnik selekcyjny.
Naukowcy uznali, że zapis w Księdze Rodzaju dotyczący stworzenia kobiety mógł zostać źle przetłumaczony i zinterpretowany. Stosują następującą argumentację.
Po pierwsze żebra nie należą do żadnych narządów generatywnych (rozrodczych).
Po drugie mężczyźni mają parzystą liczbę żeber.
Po trzecie hebrajski rzeczownik „tzela” („tzade”, „lamed”, „ayin”), który w pierwszym tłumaczeniu Biblii na grecki, czyli w Septuagincie, został przełożony na słowo „pleura” oznaczające „bok”, pierwotnie miał znacznie szersze znaczenie. Na ogół oznaczał elementy budowy, które służyły do podtrzymywania konstrukcji nośnej. Ponieważ biblijny hebrajski, w przeciwieństwie do późniejszego rabinicznego hebrajskiego, nie miał technicznego określenia penisa i odnosił się do niego przez wiele opisowych skojarzeń, porównanie to pasuje doskonale.
Po czwarte Księga Rodzaju (2:21) zawiera inny szczegół etiologiczny: „Wtedy to Pan sprawił, że mężczyzna pogrążył się w głębokim śnie, i gdy spał wyjął jedno z jego żeber, a miejsce to zapełnił ciałem”. Badacze uważają, że szczegół ten wyjaśniałby osobliwe ciemne znamię widoczne na mosznie i penisie, tzw. szew prącia (perineal raphe). Jego pochodzenie na zewnętrznych narządach płciowych tłumaczyłaby historia zamknięcia ciała Adama, poprzez powstanie swoistej blizny. Zatem to ta rana byłaby pamiątką po powstaniu Ewy.
Po piąte żebro samo w sobie nie ma szczególnego znacznie w kontekście mitologicznym, symbolicznym czy prokreacyjnym. Co innego prącie, który zawsze było kojarzone z płodzeniem potomstwa, czy to w praktyce, czy w mitologii.
Dlatego naukowcy sądzą, że dosłowne, metaforyczne i eufemistyczne użycie słowa „tzela” sprawia, że bakulum jest dobrym kandydatem na kość pobraną z ciała Adama w celu stworzenia Ewy. I wyjaśniałaby jej brak u człowieka.
Podoba mi się wyjaśnienie tej legendy, bo oparte jest na klarownym i logicznym wywodzie naukowym mającym podstawy w biologii, anatomii i językoznawstwie, choć całkowicie niezgodnej z teorią ewolucji. Z drugiej strony bawi mnie męski kult tej części ciała. Zastanawiam się, jakby wyglądała ta księga, gdyby napisała ją kobieta? Mogłoby to być ciekawe.
Jak ja kocham biologię!
******************************************
Gilbert S.F., Zevit Z. 2001. Congenital human baculum deficiency: the generative bone of Genesis 2:21-23. American Journal of Medical Genetics 101, 284-285.
Zevit Z. 2013. What Really Happened in the Garden of Eden. Yale University Press, New Haven.
Wpis ukazał się pierwotnie na stronie Adam Zbyryt – Człowiek z Puszczy – tutaj. Posty z fb nie są recenzowane, stanowią swego rodzaju archiwum informacji z ulotnego środowiska mediów społecznościowych.
Mgr inż. Adam Zbyryt pracuje na Wydziale Biologii Uniwersytetu w Białymstoku i w Polskim Towarzystwie Ochrony Ptaków. Prowadzi popularnonaukowego bloga Adam Zbyryt – Człowiek z Puszczy.
Nauka dla Przyrody 