O modraszcze
Dziś mija rok od zmasowanej inwazji Rosji na Ukrainę. Z tego powodu chciałbym przypomnieć tekst o modraszcze. Prawdziwym ptaku symbolu
Nie chodzi tylko o barwy tej sikory, ale także o wolę walki, która wśród ornitologów przeszła do legendy. Schwytana w sieć ornitologiczną broni się zawzięcie. Gdy próbują ją zaobrączkować, dziobie w palce tak długo, aż powstanie rana. Jeśli poczuje krew, uderza ze wzmożoną siłą.
W czasie potyczki o budki lęgowe czasami musi ustąpić nierzadko prawie dwa razy cięższej bogatce. Nawet wtedy się nie poddaje. Wraca i pod nieuwagę najeźdźcy zostawia w gnieździe swoje jedno lub dwa jaja.
Wyklute w takim miejscu młode modraszki początkowo myślą, że są bogatkami. Rozpoznają i reagują na głosy przybranych rodziców. Szybko się to zmienia. Jak tylko opuszczą gniazdo, zaczynają rozpoznawać piosenkę swojego własnego gatunku. Stają się modraszkami. Nigdy na trwale nie tracą swojej gatunkowej tożsamości.
Natomiast bogatka wychowana w gnieździe modraszek całe życie będzie myślała, że jest jedną z nich. Może nawet próbować łączyć się z nimi w parę.
Oby woli walki i przetrwania nie zabrakło wszystkim modraszkom, które dziś walczą o swoją wolność!
**************************************
Barrientos et al. 2015. Facultative interspecific brood parasitism in tits: a last resort to coping with nest-hole shortage. Behav Ecol Sociobiol 69, 1603–1615.
Wpis ukazał się pierwotnie na stronie Adam Zbyryt – Człowiek z Puszczy – tutaj. Posty z fb nie są recenzowane, stanowią swego rodzaju archiwum informacji z ulotnego środowiska mediów społecznościowych.
Mgr inż. Adam Zbyryt pracuje na Wydziale Biologii Uniwersytetu w Białymstoku i w Polskim Towarzystwie Ochrony Ptaków. Prowadzi popularnonaukowego bloga Adam Zbyryt – Człowiek z Puszczy.
Nauka dla Przyrody 